Ons zonnestelsel

De verkenning van ons zonnestelsel kwam pas goed op gang na de lancering van de eerste ruimtevaartuigen. De maan werd al snel het belangrijkste reisdoel en sondes werden erop uitgestuurd om Mars en Venus van nabij te onderzoeken. Later kwamen ook Mercurius en de grote gasreuzen aan de beurt, gevolgd door kleine planetoïden en kosmische ijsbergen: kometen. Pluto bleef het langst verstoken van aards bezoek, maar uiteindelijk wist de planeetverkenner New Horizons hem in 2014 na een reis van 9,5 jaar te bereiken.

Wetenschappers zijn dus veel te weten gekomen over de rotsachtige objecten en gasreuzen in ons zonnestelsel. Zij zagen dat de planeten totaal niet op elkaar lijken en dat ook hun manen onderling enorm verschillen. Zo heeft bijvoorbeeld Jupiter een maan met werkende vulkanen en een maan die volledig bedekt is met water en ijs. En Pluto blijkt veel meer te zijn dan een ijs- en ijskoude wereld waar nooit iets gebeurt, zoals lang is gedacht. Ieder hemellichaam heeft nog zijn mysteries die nog lang niet ontrafeld zijn. Vandaar dat er nog robots blijven rondrijden op Mars, op zoek naar water en leven (of fossielen daarvan) en staan er voor de komende decennia nog tal van missies op stapel naar alle uithoeken van ons zonnestelsel. En dan zijn er nog Elon Musk en andere ruimtevaartondernemers die hun zinnen hebben gezet op de maan en Mars. Als het aan Musk ligt, lopen binnen tien jaar aardbewoners rond op de rode planeet, die een begin moeten maken van de kolonisering van Mars.

Het object dat de meeste vragen oproept, is onze zon. Zijn gedragingen zijn nauwelijks voorspelbaar. Om die reden is een groot deel van het ruimteonderzoek aan de zon is gewijd. In de lezing wordt dit alles besproken aan de hand van animaties en ongelofelijke mooie en wonderlijke foto’s die ruimteschepen van die verre werelden hebben gemaakt.